Samotne macierzyństwo – czyli mama w roli taty.

Samotna matka to często niewidzialna dla społeczeństwa kobieta – bohaterka. Kogo? Swojego dziecka i własnych 4 ścian. Życie w pojedynkę, w szczególności jeśli jest się samotnym rodzicem, to ogromne wyzwanie wymagające dużej odporności psychicznej i wysokiej organizacji.

Samotność w macierzyństwie to ogromny ciężar, którego często nie da się zdjąć ze swoich barków. Obecność ojca – męskiego wzorca, jest jednak niezwykle istotna w rozwoju psychologicznym i społecznym dorastającego dziecka. Czy matka jest w stanie go zastąpić?

Rola męskiego wzorca w życiu dziecka

Kobieta, nawet ta posiadająca jak najlepsze chęci – nigdy nie zastąpi ojca w życiu dziecka. Jest to fakt, udowodniony naukowo. Relacje dziecko – matka, dziecko – ojciec różnią się od siebie. Chociaż, w pełnej rodzinie, miłość łączącą obu rodziców i dziecko jest zwykle taka sama, kobieta z uwagi na swoje naturalne predyspozycje inaczej dba o dziecko niż mężczyzna.

Zabawy z tatą są śmielsze, dotyk ojca jest inaczej odczuwalny i rozróżniany nawet przez niemowlaka. W zasadzie od urodzenia, dziecko rozpoznaje różnice wynikające z kontaktów z rodzicami obu płci. Zapewnia mu to prawidłowy rozwój społeczny i psychiczny. Na szczęście, brak ojca w życiu dziecka nie musi oznaczać zaburzeń psychicznych i społecznych w dorosłym życiu. Podczas swojego dorastania, będzie miało okazję zauważać  na przykładzie przyjaciół rodziny, dziadków i innych osób, na czym polega relacja matka – ojciec i mąż – żona.

Potrzeby dziecka

Często w życiu mamy i dziecka zdarza się, że ojciec nie jest obecny przy jego wychowaniu. Może to wynikać zarówno z rozstania rodziców, jak i śmierci ojca dziecka. Można pokusić się o stwierdzenie, że teoretycznie „łatwiej” mają kobiety, które od początku samodzielnie wychowują dziecko, niż te które nagle zastała przykra rzeczywistość pod nazwą samotnego rodzicielstwa. Teoretycznie, patrząc na poczynania wielu matek, określenie samotne macierzyństwo, powinno zostać zastąpione samodzielnym.

Kochająca i uważna matka jest wystarczającym oparciem dla dorastającego dziecka. Nie warto na siłę starać się zastąpić roli ojca w jego życiu. Najlepszym rozwiązaniem, jest poświęcenie czasu swojemu dziecku, oferowanie mu wsparcia i stwarzanie poczucia bezpieczeństwa, które jest fundamentem rodzicielstwa. Do tego w zupełności wystarczy jeden kochający rodzic, który zwraca uwagę na potrzeby swoje i dziecka.

Ograniczanie kontaktów

Błędem jest ograniczanie dziecku możliwości kontaktu z ojcem. Jeśli doszło do rozstania lub rozwodu, najlepsze dla dziecka jest pozwolenie byłemu partnerowi na spotykanie się z nim i pozwolenie na budowanie więzi. Ważne, aby w takich sytuacjach nie kierować się emocjami związanymi z przyczyną rozstania i ewentualną niechęcią do ojca dziecka, lecz wyłącznie dobrem swojego potomka. Relacja z ojcem, nawet okazjonalna jest istotna.

Nie ilość a jakość

Pierwszym ważniejszym etapem, w którym samotna matka musi wykazać się dużymi pokładami cierpliwości i mądrości jest wiek 6- 7 lat, w którym dziecko zazwyczaj zaczyna doświadczać własnej niezależności. Może mieć to przejawy różnego rodzaju buntu i starania się podważania autorytetu matki. W takim okresie, ważna jest obecność i jednogłośność obojga rodziców.

Sporym wyzwaniem, przed którym może stanąć wówczas samotna matka, jest próba dotarcia do dziecka i okazania mu dużych pokładów cierpliwości i wsparcia. Ważne aby czas poświęcony dziecku nie był określony ilością ale raczej jakością.

Mama nie powinna starać się zastąpić taty. Dla dziecka, jej obecność w życiu jest niezwykle istotna. Pozwalając sobie i dziecku na zdrową i szczerą relacje i nie próbowanie na siłę „wkładania spodni” można wiele zyskać. Jeśli to możliwe, warto zadbać o kontakty ojca z dzieckiem i pozwalać im na rozwijanie swojej więzi bez poczucia zazdrości. Jeden uważny i kochający rodzic może być dla dziecka „całym światem” i nie warto starać się wychodzić ze swojej roli na potrzeby zapewnienia dziecku męskich wzorców.

Autor: Katarzyna Walczyk